Δεκατέσσερις.

Τρίτη, 16 Φεβρουαρίου 2010

Να μην ξεχάσω να σου πώ, προχθές έκανα πάλι την αγαπημένη μας διαδρομή στη νότια αττική. Ιδίως προς το απόγευμα, που άρχιζε κάποια στιγμή να θυμίζει καλοκαίρι, θυμάσαι τι ωραία που ήταν...

Προς το σούνιο, με ανοικτή την κουκούλα, έλεγες ότι σου θύμιζε δεκαετία του εξήντα στην κυανή ακτή. Πάντα υπερβολική και ενθουσιώδης...!

Το τοπίο ήταν πιό άγριο προχθές, έκανε κρύο και σε πολλά σημεία είχαν χτίσει ψηλά μέχρι τα βουνά αλλοιώνοντας βάναυσα το τοπίο, το πράσινο των λόφων, το γκρί των βουνών. Προχθές κοίταζα συνέχεια δεξιά προς τη θάλασσα και γέλαγα τότε με τον αέρα που στροβιλιζόταν γύρω σου και σε ξεβόλευε κάθε τόσο. Αλλά σου άρεσε θυμάμαι...

Επέμενες να ανέβουμε στο ναό και να πετάξουμε κάτι στη θάλασσα...

Το πετάξαμε τελικά, θυμάσαι...