Γειά.

Πέμπτη, 17 Φεβρουαρίου 2011

...τα κατάφερα. Δεκαεφτά του μηνός.

Αυτό ήθελα τόσα χρόνια και δεν το 'λεγα αντρίκια, γιά να μη σε πληγώσω. Φαντάσου! Πόσες φορές είχαμε πεί τα ίδια, χωρίς ποτέ λύση; Δεν ήταν κι αυτό ένα πρόβλημα; Ναί. Είχαμε βαλτώσει πιά, γίναμε συνήθεια, μερικές φορές αναγκαστική, χάθηκε κάθε διάθεση και σερνόμασταν. Δεν έχω σαφή εικόνα τί θα γίνει αύριο, ποτέ δεν είχα. Σε ποιόν τα λέω τώρα, αφού δεν τα λέμε μαζί; Στην οθόνη.

Χρησιμοποιώ σαν δικές μου πιά εκφράσεις που συνήθιζες να λές. Κάθε ημέρα την είχα ξεκινήσει και τελειώσει μαζί σου, οι ταινίες, οι μουσικές, τα βιβλία ήταν δικά μας. Αλλά ξέφτιζαν. Θα το μετανοιώσω.

Χάνω ένα σημείο αναφοράς, χάνω τις απαντήσεις μου...