Πέρασαν κιόλας τριάντα;

Πέμπτη, 14 Απριλίου 2011

 

Εχθές το Airbus A380 της Emirates που πήγαινε γιά Μάντσεστερ κι έκανε final στο Ελ. Βενιζέλος μου έμοιασε σαν την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Που ζούσε λες και ήταν μιά άλλη χώρα με πολλαπλάσια έκταση, πληθυσμό, οικονομικά μεγέθη και κυρίως προοπτική. Μιά εξωπραγματική ιπτάμενη μηχανή, πέρα και έξω από κάθε μέτρο προσέγγιζε γιά ώρα και πάτησε τελικά σε ελληνικό έδαφος κοιτώντας αφ΄ υψηλού τα μικρά αδέλφια της ίδιας εταιρίας. Τέτοια υπερ-μεγέθη, πάνω από το αρχαίο ελληνικό μέτρο, δεν είναι γιά εμάς, μιά και μετά από λίγα χρόνια ζητάμε έξωθεν οικονομική βοήθεια. Δεν μπορούμε να τα διαχειριστούμε. Όσον αφορά στα αεροσκάφη καθεαυτά, μέχρι Boeing 747 φτάσαμε και μας ξέμεινε ένα σαράβαλο από δαύτα στο Ελληνικό να σκουριάζει σα δίχρωμος δεινόσαυρος, αντί να το πουλήσει η Υ.Π.Α. σε κανένα χριστιανό γιά παλιοσίδερα. 

Σε τριάντα χρόνια από σήμερα λοιπόν ίσως να βρεθεί παρατημένο και κάποιο Α380 στην άκρη του parking του αεροδρομίου, γδυμένο από τις τέσσερις άχρηστες πιά μηχανές και τα σκουριασμένα ηλεκτρονικά, με αχνά ακόμα τα σήματα της Lufthansa, γιά να θυμίζει στους γέρους της εποχής τις ηρωικές εποχές του ελληνικού, συγγνώμη, γερμανικού αεροδρομίου της Αθήνας. Πιθανόν το Διεθνές Αεροδρόμιο να έχει μεταφερθεί αλλού, μιά και τα Μεσόγεια θα είναι γεμάτα γερμανικά mall. Η εξέλιξη της Ελλάδας και η ιστορική της πορεία ταυτίζεται με την εκάστοτε μεταφορά των αεροδρομίων της πρωτεύουσας. Μπορεί στο νύν Ελ. Βενιζέλος να γίνονται αγώνες αυτοκινήτου, όπως στο θρυλικό Τατόι τη δεκαετία εξήντα και εβδομήντα ή μπορεί να γίνει μουσείο σύγχρονης ελληνικής τεχνολογίας. Με αυτό τον τρόπο θα μπορέσει να μείνει παντελώς άδειο γιά να μη χαλάσει και η υπέροχη ακουστική του. 

Να μη ξεχάσω, οι γερμανοί θα έχουν αποκτήσει επίσης το μουσείο της ακρόπολης γιά τα gala τους και εμείς, θα εκπαιδευτούμε να σερβίρουμε σε κυριλέ μετανάστες πολλά γκουρμέ πιάτα, που θα εισάγονται κατεψυγμένα καθημερινά με την Lufthansa Cargo από χώρες εξωτικές. Οι δε μισθοί μας θα είναι ικανοποιητικοί, περί τα πενήντα ευρώ το δίμηνο. Όλοι μας θα ξεχωρίζουμε απο μακρυά, από τη σκούρα γκρί στολή που θα φοράμε. 

Πόσο μου αρέσει ως σενάριο. Ανυπομονώ να ζήσω τριάντα χρόνια γιά να μπορέσω να ξαναδώ απο κοντά ένα Airbus Α380 στο παλιό Ελ. Βενιζέλος, όταν θα επισκεφτώ το τότε μουσείο τεχνολογίας...