Όμοιες ιστορίες.

Σάββατο, 26 Μαρτίου 2011

Α. Ύστερα από λίγο καιρό συνύπαρξης στο ίδιο γραφείο, απέναντι σχεδόν ο ένας από τον άλλο, άρχισε να την βλέπει με διαφορετικό μάτι. Και πολύ άργησε θα έλεγε κανείς. Παρότι στη προσωπική ζωή του ήταν σχετικά ικανοποιημένος, μιά και απόλυτα ικανοποιημένος δεν είναι ποτέ κανείς, ζήτησε το κάτι άλλο! Έφτασε το κρίσιμο χρονικό σημείο και τρελλάθηκε με τη νεαρή ξανθιά. Την ερωτεύτηκε σφοδρά, το έπλασε στο μυαλό του πρώτα, την έβλεπε στον ύπνο του και το ζούσε γιά λίγο σα να ήταν ζευγάρι. Χωρίς να της έχει πεί τίποτα! Αυτή απλά του έλεγε το καθιερωμένο καλημέρα σας και άλλα υπηρεσιακά. Ο πληθυντικός, ξέχασα να πώ, χρησιμοποιείτο λόγω του ότι ήταν μεγαλύτερος. Αρκετά μεγαλύτερος. Έτσι η μικρή έπαιζε με τη γραμματική αλλά και με τον κύριο ...Δαμιανό ας πούμε.

Να μην πολυλογώ, το πρώτο φιλί δεν άργησε - παραδόξως γρήγορα γιά τον κύριο ...Δαμιανό ας πούμε - στο δωμάτιο του φωτοτυπικού. Τώρα τί πάθος να αναπτυχθεί και τι φιλί να δώσει κανείς στριμωγμένος σε ένα δωματιάκι δύο επί δύο γεμάτο κούτες Α4 και ένα τέρας της Ζήροξ να μουγκρίζει επίμονα. Επόμενο "ραντεβού" δυό ημέρες μετά το σχόλασμα. Θα άφηναν το ένα αυτοκίνητο και με τον έρωτά τους θα πήγαιναν οι τρείς τους στη Βραυρώνα γιά τα υπόλοιπα. Τα υπόλοιπα δεν προέκυψαν γιά τον ταλαίπωρο κύριο ...Δαμιανό ας πούμε, μιά και χωμένος πίσω στο μικρό μπλέ Κία, τί να πρωτοκάνει και τί να πρωτοσκεφτεί. Την κακομοιριά του, το ότι κόντευε να έχει εγγόνια και ούτε ένα αμάξι της προκοπής δεν είχε πάρει, τη γυναίκα του στο σπίτι που τώρα θα άρχιζε να τον αναζητάει ή το φερμουάρ που απλά δεν ήθελε να κατέβει; Η μικρή έτοιμη περίμενε, λίγο ακόμα και θα άναβε Μάρλμπορο. Πρασίνισε από τα νεύρα και τη ντροπή ο κύριος ...Δαμιανός ας πούμε, και ώς γνωστόν όσο εκνευρίζεται κανείς τόσο περισσότερο δυσκολεύει τα πράγματα και περισσότερες γκάφες κάνει. Με το που πάει να γυρίσει στο μπροστά κάθισμα, κάνει άγαρμπη κίνηση βάζοντας τη μπλούζα και δίνει κανονικό κροσέ σε στύλ Ζαμπίδη στο κοριτσάκι! Σα να την εκδικήθηκε γιά την ανικανότητα και την ανημπόρια του! Κατά βάθος αυτή έφταιγε που τον έκανε να την ερωτευτεί νοικοκύρη άνθρωπο! Σιγά Δάμη μου, ούρλιαξε η μικρή. Δε φταίω εγώ Δάμη μου αν δεν μπορείς. Εγώ έχω βολευτεί πολλές φορές σε αυτοκίνητο. Τι να σου κάνω με αυτό το σπιρτόκουτο. Ας ερχόμαστε με τη μπε-εμ-βέ που μου πήρε ο καλός μου. Άντε από κεί...! Το μόνο που του έμενε ήταν να γυρίσει και να την πάει στο αυτοκίνητό της. Έφτασαν, και χωρίς ούτε ένα γειά έφυγε νευριασμένη, μασώντας τσίχλα. Την άλλη ημέρα δεν ήρθε στο γραφείο. Άδεια θα είχε. 

Β. Μετά από δέκα χρόνια, ακόμα στο ίδιο γραφείο, του μιλάει πλέον τυπικά, χωρίς να του ρίχνει ούτε ματιά. Δίπλα της έχουν φέρει έναν πιτσιρικά, κάτι μαθήματα χρωστάει στο Ντηρί, σκέτο κούκλο. Τα καλοκαίρια πάει Πάρο γιά κάιτ σερφ, της λέει γιά ραπέλ, γιά φλάινγκ φόκς, για το ρέιντζ ρόβερ που του πήρε ο μπαμπάς, γιά καταδύσεις. Μόνο δουλειά δεν κάνουν. Πού μυαλό γιά τη κόρη της αυτή, ολόκληρη κοπέλα τώρα πιά, ή τον άντρα της! Την έχει τρελλάνει. Σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο βρίσκει και μιά δικαιολογία να φεύγει μαζί του...