Γραφή και χρόνος.

Τετάρτη, 9 Φεβρουαρίου 2011

Αν θέλεις να γράψεις, αμέσως τίθεται θέμα. Και εξηγώ. Ξέρουμε πως διακινούνται πολλές σκέψεις ανά μονάδα χρόνου στον εγκέφαλο. Αυτές αναλύονται, συνθέτονται, αντιπαλεύουν η μιά την άλλη, υπερισχύει κάποια, πάνε δυό δυό, τρείς τρείς παράλληλα, συγκρούονται και εν πάσει περιπτώσει "τακτοποιούνται" με τέτοιο χαοτικό ή άλλοτε απόλυτα τακτοποιημένο εν είδη ντόμινο τρόπο, ώστε να λύνεις, να διευθετείς, να αναπολείς, να φαντάζεσαι ή να επαναφέρεις συνεχώς πολλά θέματα την ίδια πάντα στιγμή. Τίποτα απ΄ όλα αυτά όμως δεν προλαβαίνεις να αποτυπώσεις, να καταγράψεις σε πραγματικό χρόνο, αφού ο νούς λειτουργεί πολύ γρήγορα αν συγκριθεί με τα υπόλοιπα μέλη του σώματος, όπως το χέρι που γράφει ή πατάει πλήκτρα. Άρα τί μένει να γράψεις; Το πρώτο που θα σκεφτείς; Απλοϊκό μου φαίνεται. Ανάλογα με την περίπτωση, αυτό που προκαλεί "φόρτιση" (ηλεκτρικά πεδία κι εδώ φορτισμένα θετικά ή αρνητικά)! Ανάλογα λοιπόν γράφεις, αφήνοντας να χυθεί πέρα από μελάνι και η ψυχή σου στο χαρτί.

Αυτό όμως που γράφεις τελικά είναι η ανάμνηση της σκέψης, γιατί η σκέψη αποτελεί παρελθόν. Ακόμα καλύτερα η ανάμνηση της ανάμνησης μιά και όλα εξελίσσονται τόσο ραγδαία. Αδύνατο να γράψεις κάτι που συμβαίνει ...τώρα. Καταδικασμένος να γράφεις πάντα την ανάμνησή του.