Η Ελλάδα επαναλαμβάνεται.

Σάββατο, 14 Μαΐου 2011

Με θλίψη βλέπουμε σταδιακά μιά Ελλάδα να χωρίζεται στα δύο. Τους καλούς Έλληνες και τους κακούς Έλληνες, τους νομιμόφρονες Έλληνες και τους ταραξίες Έλληνες και στην χειρότερη περίπτωση τους άσπρους και τους μαύρους. Τους μεν υποστηρικτές κάποιας τάξης τους δε διεκδικητές και ..αγωνιστές. 

Πόσο καλά μας έχουν παγιδέψει οι κυβερνώντες και οι περί αυτούς! Τόσο που χάνουμε τον πραγματικό στόχο (τους εκάστοτε κακούς κυβερνώντες), και αποπροσανατολισμένοι πιά ρίχνουμε επιθετικά το βλέμμα ο ένας στον άλλο μετερχόμενοι μάλιστα σκληρής βίας. Υπό συνθήκες ομόνοιας και κοινωνικής συνοχής, η οποία πλέον απωλέσθηκε, θα οφείλαμε και οι δύο πλευρές να βρισκόμαστε απέναντι στην κάθε μορφής εξουσία και όχι να παλεύουμε μεταξύ μας υπέρ αυτής, πράγμα διαστροφικό και αδιανόητο. Ο κόσμος στα πεζοδρόμια και οι πολιτικές ηγεσίες να πίνουν καφέδες, ετοιμάζοντας τα λογίδρια που θα εκφωνήσουν στις ειδήσεις των μεσημεριανών ειδήσεων, για να δικαιολογήσουν τη στάση των πραιτωριανών τους. This is called αθηναϊκή δημοκρατία του 2011.

Μιά ημέρα μετά η "άλλη" Ελλάδα, από το "Ζάππειο ΙΙ", προετοιμάζεται να πάρει και πάλι τα σκήπτρα, "επανεκκινώντας" το κράτος! Μα το θέμα είναι ότι δεν χρειαζόμαστε τεχνητή επανεκκίνηση. Δεν θέλουμε. Μόνοι μας μπορούμε καλύτερα. Χωρίς τις σταθερά καπελωμένες επαναστατικές γυμναστικές, χωρίς ομάδες, φατρίες και δεκαεφτά ειδών αριστερές, που υπάρχουν υπέρ του αδυνάτου σαν Λόγος του Λυσία, χωρίς δυό τρείς δεξιές και άλλα πολλά. Οι δυό ...μεγάλοι αρχηγοί, αν ενημερώνονταν από τις στατιστικές έρευνες - γιατί υπάρχει η πιθανότητα να τους κρατούν σε υδατοστεγείς και αεροστεγείς θαλάμους μακρυά από την καθημερινότητα - θα έβλεπαν ότι πρώτο κόμμα είναι το "κανένα κόμμα". Άρα, όσα τεκταίνονται στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό και όσα ακόμα χειρότερα θα γίνουν, υπηρετούν μιά μικρή ομάδα άχρηστων αργόμισθων πολιτικάντηδων που δήθεν τα βάζουν με επαγγελματίες συνδικαλιστές, τάζοντάς τους θέσεις και μισθούς. Και τούμπαλιν. Και στην αρένα, ο κόσμος άγεται και φέρεται, εμπλεκόμενος στο παιχνίδι του μεγάλου γάτου με το πονηρό ποντίκι. Και όλα αυτά μεταφέρονται αστραπιαία στους δανειστές μας, δημιουργώντας κλίμα, φήμες και φυσικά αγωνία σε όσους βλέπουν το εισόδημά τους να μειώνεται. 

Ο "...δήμαρχος", που ακόμα διαβάζει το "manual του καλού δημάρχου", είπε ένα σωστό σήμερα. Πως σταδιακά μπορεί γειτονιές της Αθήνας να θυμίσουν Βηρυτό της δεκαετίας του '70. Ας ελπίσουμε να μην διαψευστεί ο κ. συνήγορος.

  

Παρεμπιπτόντως αγαπητές νηπιαγωγοί και νηπιοβρεφοκόμοι, όταν κάνετε στάση εργασίας, γιά να σας παίρνουν σοβαρά, πρέπει να είστε και υπεύθυνες.