Δευτέρα,
10 Μαΐου 2010
Παλαιότερα
ανέλυα την ψυχή μου και συνέθετε τα κομμάτια της ο αναγνώστης. Ή ακόμα καλύτερα
έμεναν αυτά σκόρπια. Κάτι σαν puzzle από την ανάποδη δηλαδή,
θεραπευτικό ωστόσο.
Τώρα,
η "καινούργια" καθημερινότητα με έμαθε ένα νέο παιχνίδι. Δεν έχει
καμμία σχέση με το προηγούμενο και αν απεικονιστεί σε διάγραμμα είναι σαν
καρδιογράφημα η μορφή του. Οι κανόνες του υπαγορεύονται από τον άλλο πάντα
(ψυχολογική τρομοκρατία λένε τον αντίπαλο) και αισθάνομαι μειονεκτικά και πως απειλούμαι. Καθημερινά.
Τουλάχιστον
με εμψυχώνει ένας άγνωστος θεατής στον άνισο αυτό αγώνα και τον ευχαριστώ. Πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου