...ζήτα, ζήτα, ζήτω!

Σάββατο, 27 Μαρτίου 2010

Σώθηκε η Ελλάδα. Γιατί αισθάνομαι ότι κινδυνεύω εγώ; Κοιτώντας δεξιά αριστερά γιατί πιστεύω ότι οι μεγαλοσχήμονες, ντόπιοι και εκ Βρυξελλών ορμώμενοι, με αντιμετωπίζουν ως πειραματόζωο; Έπεσε το spread (συγγνώμη αλλά μόνο λατινικά γράφεται αυτό, διαφορετικά χάνει την αξία του), ανέβηκε ο γενικός δείκτης στο Χ.Α. και συζητείται επικείμενη πτώση επιτοκίων μακροπρόθεσμα, τώρα που βρέθηκε ζεστό και φρέσκο χρήμα να πέσει στα θησαυροφυλάκια των τραπεζών. Θα ισορροπήσει τέλος η ισοτιμία ευρώ δολαρίου και όλα θα εξελιχθούν ομαλά, επανερχόμενα στην προτέρα "υγιή" κατάσταση.

Να ησυχάσω δηλαδή. Έτσι μου λένε. Θα είμαστε πάλι όπως πρίν. Το Πάσχα το αρνί θα έχει την ίδια γεύση, τα αυγά το ίδιο χρώμα, το δημόσιο θα συνεχίσει να προσλαμβάνει πελατειακά, απόψε θα σβήσουμε μία ώρα τα φώτα για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της η wwf, και την Κυριακή θα ξυπνήσουμε με θερινή ώρα.

Τί ανιαρά που νοιώθω ήδη με την σταθερότητα και την ασφάλεια να έχουν εδραιωθεί.

Ας ακούσω μουσική γιά να πανηγυρίσω.