Πέμπτη,
22 Απριλίου 2010
Γιάφκα
ίσον κρησφύγετο. Η ρώσικη λέξη αποπνέει μυστήριο, σκοτάδια και έντονη
παρανομία, σε αντίθεση με την ελληνική που ως συνήθως πρέπει εκ προοιμίου να
σνομπάρουμε. Απ΄την άλλη φανταζόμαστε τον σωστό τρομοκράτη τύπο αξύριστο ή
μουσάτο, με μπότα, τζήν και τι σέρτ. Ο σωστός τρομοκράτης καπνίζει στριφτό ή το
πολύ κάμελ, ποτέ ας πούμε dunhill ή rothmans royals. Μάλλον δεν συμπαθεί τις γλυκόξινες γεύσεις αλλά
προτιμάει πίτσ' απ΄ όλα (βλέπετε απαίδευτος ο ουρανίσκος). Πίνει μπύρες και δεν
μπορεί να ξεχωρίσει ένα Chateu Rothschild από μιά ταπεινή Νεμέα. Άν ο ταλαίπωρος βρεθεί σε μιά γιορτή δεν θα
μπορέσει ποτέ να ανοίξει σωστά μιά σαμπάνια. Θα αρχίσει να την κοπανάει πάνω
κάτω και στο τέλος ο φελλός θα του βγάλει και το μάτι. Βλέπετε στις
εκπαιδεύσεις δεν μαθαίνουν σαβουάρ βίβρ αλλά μόνο χρήση rpg.
Ντροπή. Πές βρε παιδί μου πως χρειάζεται να ζητήσει την κοπέλλα του από τους
γονείς της. Θα πάει δώρο ή όχι στην μητέρα της κι αν ναι τί; Εδώ σε θέλω
κυρ-τρομολάγνε μου. Όχι μόνο στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα. Τέλος πάντων,
διαβάστε κανένα βιβλίο καλών τρόπων τώρα και επιτέλους μάθετε να ξεχωρίζετε
τους εχθρούς σας σε ευγενείς και μή και ανάλογα να φέρεστε. Δεν προλαβαίνω τώρα
να σας πώ λεπτομέρειες (βασικά: μή φτύνετε ποτέ τη τσίχλα, πάντα ζητάμε
συγγνώμη εάν βήξουμε).
Στην
επόμενη επίθεση, αν αυτή γίνει είναι σίγουρο πως θα έχετε πιά ...επιμορφωθεί
γιά τα καλά παλληκάρια μου, ε;
(Επίσης,
τί ακαταστασία ήταν αυτή στο σπίτι σας. Ντροπή. Είδατε τώρα που βρεθήκατε εξ
απροόπτου παιδιά μου; Πάντα τακτοποιούμε, σιγυρίζουμε και μετά πάμε
...δουλειά.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου