Παρασκευή,
6 Νοεμβρίου 2009
Πώς
είναι να στίβεις το μυαλό γιά να ξεκινήσεις το ποίημα;
Πώς
είναι να μην ξέρεις τί να πείς σε μιά γυναίκα;
Πώς
είναι να βλέπεις μιά γυναίκα να κλαίει;
Πώς
είναι να χτυπάς την πόρτα του διευθυντή;
Πώς
είναι να σε πιάσουν να κλέβεις;
Πώς
είναι να πρέπει να σηκωθείς από τις ράγες, με το τραίνο να ΄ρχεται καταπάνω σου
στον εφιάλτη;
Πώς
είναι να ακούσεις νάρκη δίπλα σου και να μην μπορείς να κουνηθείς;
Πώς
είναι να χάνεις τον φίλο σου;
Πώς
είναι να μην ανοίξει το αλεξίπτωτο σε ελεύθερη πτώση;
Πώς
είναι να τελειώνει η αναπνοή σου στα βασανιστήρια με το νερό στο βαρέλι;
Πώς
είναι να πρέπει να σώσεις ένα ανάπηρο παιδί στο σπίτι που καίγεται;
Πώς
είναι να σου ανακοινώνουν ότι έχεις έξη μήνες ζωής;
Πώς
θα είναι ο καιρός αύριο;
Να
τηλεφωνούσαμε στους γείτονες γιά δείπνο στην πισίνα;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου