Volatility καθημερινά.

Τετάρτη, 3 Φεβρουαρίου 2010

Και η τελευταία γιαγιά στην Άνω Ραχοπούλα έχει υιοθετήσει πλέον στην καθημερινότητά της μοντέρνες γι΄ αυτήν λέξεις όπως spread, Roubini, credit default swaps, Joachim Almounia, δεκαετή ομόλογα και άλλα τέτοια γραφικά. Οι λέξεις αυτές, αλλά κυρίως οι χρησιμοποιούντες αυτές (τα διεθνή ΜΜΕ και άλλα έγκριτα fora) δημιουργούν το λεγόμενο κλίμα στην αγορά. Και το κλίμα αυτό μαζί φυσικά με τα πραγματικά αρνητικά οικονομικά μεγέθη, τοποθετούν την χώρα σε μιά τραμπάλα και ανεβοκατεβάζουν τις ισοτιμίες ευρώ με δολλάριο και άλλα νομίσματα. Παγκοσμιοποίηση λοιπόν και σιγά σιγά βλέπουμε τι εστί Ευρωπαϊκή Ένωση, τι εστί οικονομική αλυσίδα γεγονότων, τον ρόλο της Κίνας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και φυσικά των κερδοσκόπων. Ο καθημερινός Έλληνας βρίσκεται, ως εκ τούτου, μία στα ύψη (αν η ανακοίνωση του x νομπελίστα οικονομολόγου είναι θετική), μία στα τάρταρα (αν η προτελευταία παράγραφος των Financial Times υποκρύπτει χλευασμό για το μέλλον της Ελληνικής οικονομίας), μία "πιστεύει" ότι η κρίση στην Ελλάδα αποσοβείται αν ο Γ.Δ. του Χρηματιστηρίου ανέβει 0,5 μονάδα, μία τρέχει να περισώσει και το τελευταίο ευρώ που του περίσεψε. Θυμάμαι πως χαμογελούσαμε με την Αμερικάνικη κρίση των subprimes (ενυπόθηκα δάνεια υψηλού κινδύνου) και πιστεύαμε, οι αφελείς, ότι δεν πρόκειται να μας αγγίξει, γιατί οι Ελληνικές Τράπεζες δεν έχουν τέτοια προβλήματα. Όμως, η οικονομική κρίση της Ελλάδας είναι Ελληνικό φαινόμενο (πυροδοτείται φυσικά από την παγκόσμια οικονομική κρίση σαφώς και  χ ω ρ ί ς  α μ φ ι β ο λ ί α) και οφείλεται εν μέρει και στην κακοδαιμονία της χώρας, την κακοδιαχείριση και την ελληνική νοοτροπία ετών. Την δικιά μας και των κυβερνώντων. Τι μέλλει γενέσθαι άγνωστον. Προς το παρόν παρακολουθούμε από κοντά και με κάθε τρόπο (έχουμε καταντήσει γραφικοί κοιτάζοντας συνεχώς τους διάφορους οικονομικούς δείκτες που μπορεί να δείξουν τις τυχούσες τάσεις). Ελπίζουμε κατά βάθος να σωθούμε προσαράζοντας στα ρηχά και όχι με σφοδρή σύγκρουση με παγόβουνο.