Κόκκινη πολυθρόνα.

Κυριακή, 24 Ιανουαρίου 2010

Πόση σκόνη μαζεύτηκε πάνω της τόσα χρόνια.

Τώρα πιά το βλέπω.

Και το δέρμα της τρίφτηκε, σκίστηκε, μάτωσε.

Στα νειάτα της γυαλιστερή, προκλητική, αναζωογονητική. Κόκκινη.

Να την πετάξω;

Καταλαμβάνει χώρο.

...στη μνήμη μου.

Στον Πέτρο και τη Δανάη